BU BİR BLOG YAZISI DEĞİLDİR -3- ... HAFIZA!

"Hafıza,
neresine dokunursan

acır."

Yorgos Seferis

Hafıza bilinenin aksine geçmiş değil, şimdiki zamandır. Çünkü bizi geçmişte bir yolculuğa çıkartarak çoktan anı olmuş bir şeyi bugüne, şimdi yaşadığımız an'a taşır. Ve şimdiki zamanda, şimdi şu anda gibi hissettiğiniz hiçbir şey aslında anı olmamış demektir. Hediye midir, lanet mi tartışılır. Fakat değerli bir hazine olduğu kesindir. Hangisi olduğunun ayırdına ise her şeyde olduğu gibi ancak kaybettiğimizde anlarız.

Bir alzheimer hastasını düşünün mesela; sizin unutmak için dünyaları verebileceğiniz şeyleri o hatırlamak için vermeye hazırdır.

İnsanız! Hepimizin bazen hafızası acır. Bugün hatırladığımızda, yarın belki hatırlamak isteyip de hatırlayamayacak olduğumuzda. Ama her durumda acır. Böyle dedim diye sırf 'kötü şeyler acı verir' olarak algılamamak o yanılgıya düşmemek lazım. İyiler de; hafıza yardımı ile şimdiki zamana taşınabilir olsalar bile, ne kadar istersek isteyelim, ne kadar çaba sarf edersek edelim gerçekte onları var edemediğimizden artık belki de; iyi de tıpkı kötü gibi acıtır. Hatta ondan daha fazla acıtır. Geç olduğu için... Ki ölüm dışında geç olan bir şey bilmiyorum ben.

Bana göre hafıza kesinlikle değerli bir hediyedir. Büyülü bir tünele açılan sihirli bir kapıdır, yerine göre masal, yerine göre rüya ama kesinlikle gerçekliktir. Bilinçtir. 

"Ben unutmak için 'gönüllü bir uyurgezer’ gibi dolaşanların sayıklamalarından ziyade, yaşadıklarını masalsı bir dille hatırlayanların ve aktaranların hikâyelerini dinlemeyi seviyorum." **

Unutmayı seçenlerden de olmayalım bence... 

O.../

(Hafıza için yazacaklarıma ve yazmak istediklerime minik bir parantez niyetine...) 

[resim altı hayat seyir defteri replikleri]

**Marguerite Yourcenar, Düş Parası

Photograph: Door into the forest by Captainsilva